درک جذب نیتروژن در غواصی با کمک اسفنج ظرفشویی

تصور کنید که یک اسفنج ظرفشویی دارید، در حقیقت تصور کنید که یکی از این اسفنج های نوستالوژی

و فانتزی که از یک طرف سبز و از طرف دیگر زرد هستند را دارید.

این به نظر مثال خنده داری است اما دقیقا اسفنج ها به شکلی آب را جذب میکنند

که غواصان در هنگام غواصی نیتروژن را جذب بدن خود می کنند.

این مثال اسفنج به شما کمک میکند تا داستان

جذب نیتروژن در هنگام غواصی را 
به خوبی درک کنید.

بدن شما مثال یک اسفنج چند لایه است

پیشنهاد کردم که یک تصور کنید که یک اسفنج ظرفشویی دارید.

لایه های مختلف اسفنج مقدار جذب آب متفاوتی نسبت به هم دارند. به عنوان مثال

قسمت سبز رنگ و زبر اسفنج به سرعت با آب اشباع می شود،

در حالی که زمان بیشتری لازم هست تا قسمت زرد رنگ اسفنج که متراکم تر است از آب اشباع شود.

هنگام خشک شدن اسفنج هم قسمت سبز رنگ  به سرعت خشک می شود

در حالی که قسمت زرد رنگ طول می کشد تا خشک شود.

درست همانطور که لایه های اسفنج در جذب و دفع آب شرایط متفاوتی دارند بخش های

مختلف بدم یک غواص هم نیتروژن را به مقدارهای مختلفی جذب و دفع می کنند.

در حالی که برخی از بخش های بدن

یک غواص می توانند به سرعت 
از نیتروژن خشک شوند بخش های دیگر

ساعت ها مرطوب نیتروژن هستند.

بدن ما یک اسفنج همیشه مرطوب است

اکنون فکر کنید که اسفنج زرد و سبز رنگ را به یک محیط بسیار مرطوب مانند حمام بخار ببرید.

در حمام بخار اسفنج هیچ وقت خشک نمی شود و همیشه بخاطر مجاورت با هوای مرطوب

خیس خواهد بود.

یک انسان همیشه مقدار بسیار کمی از نیتروژن در بدن خود دارد.

این نیتروژن از هوایی که 78% آن نیتروژن است جذب بدن شده است.

نیتروژن در بدن یک فرد طبیعی به مقدار کمی موجود است

بدن انسان به مقدار مشخص از نیتروژن در بافت ها و مایعات دارد.

انسان با هر بازدم نیتروژن را در هوا آزاد میکند اما مقدار بسیار کمی از نیتروژن

در بدن او ثابت می ماند، این نیتروژن هیچ تاثیری بر بدن او ندارد.

اسفنجی که غواصی میکند

به دنبال تصورات اسفنجی خود اکنون تصور کنید که اسفنج به صورت آهسته در آب فرو می رود.

آب شروع به نفوذ به اسفنج می کند. ابتدا بخش سبز رنگ به طور کامل اشباع می شود و

در ادامه قسمت زرد رنگ اشباع می شود.

اسفنج تا زمانی آب را جذب می کند که کاملا اشباع شود و نتواند

حتی قطره ای بیشتر نگه دارد، در این مرحله می گوییم اسفنج با آب اشباع شده است.

در طی یک غواصی بدن یک غواص نیتروژن را به روشی مشابه جذب می کند

نیتروژن موجود در بدن غواص و نیتروژن موجود در سیلندر غواص با

افزایش فشار آب در زمان فرود غواص مولکول هایش به هم نزدیک تر

می شوند تا فضای کمتری را اشتغال کنند.

بدن غواص در زمان فرود نیتروژن بیشتری جذب می کند و آن را از هوایی که در مخزن خود

دارد جذب می کند درست مانند اسفنج که آب را جذب می کرند تا زمانی که کاملا اشباع شود.

البته زمان بیشتری به نسبت لازم است تا بدن غواص اشباع نیتروژن شود

که معمولا طولانی تر از یک غواصی تفریحی است.

اما اگر به اندازه کافی غواصی طولانی باشد بدن غواص  اشباع نیتروژن می شود.

درست مانند اسفنج برخی از بخش های بدن غواص  زود تر

اشباع می شود در حالی که بخش های دیگر هنوز اشباع نشده اند.

به یاد داشته باشید که هر نیتروژنی که یک غواص در زیر آب جذب میکند بیشتر از حد معمول او در سطح آب است

شروع بیماری

اگر اسفنج را خیلی سریع از آب خارج کنیم آب را در همه جا پخش خواهد کرد!

اما اگر به آهستگی از آب خارج شود فقط چند قطره آب از آن خارج خواهد شد.

همانطور که اسفنج در خروج سریع می تواند مقدار بیشتری از آب را خارج کند

بدن یک غواصی هم در صعود سریع نیتروژن بیشتری با خود به سطح می آورد.

در زمان صعود گاز نیتروژن در بدن غواص شروع به افزایش حجم میکند و فضای بیشتری را طلب میکند.

اگر غواص زمان کافی به بدن خود برای دفع نیتروژن ندهد نیتروژن افزایش حجم پیدا کرده

در بافت ها و خون غواص ایجاد حباب میکند ، این حباب ها می تواند در شریان ها حرکت کنند و

مسیر خون رسانی را مختل کنند و یا در بافت ها باقی بمانند و باعث آسیب شوند.

این پدید موجب بیماری DCS می شود.

اسفنج را بلافاصله خشک نکنید

تصور کنید که اسفنج را از آب برداشته اید . تا حد ممکن آب آن را بگیرید تا حتی قطره ای هم نمانده باشد.

اسفنج در این حالت هم مرطوب تر از قبل است، زمان می خواهد که رطوبت داخل اسفنج از بین برود.

در مرحله اول قسمت سبز رنگ به حالت اولیه برمیگردد و خشک می شود و

در مرحله بعد قسمت زرد رنگ خشک می شود.

بدن یک غواص هم به همین شکل کار میکند. حتی اگر او به اندازه کافی آرام به سطح بازگردد

تا دچار بیماری نشود هنوز در بخش هایی از بدنش نیتروژن اضافی دارد.

بعد از غواصی بدن غواص هنوز کار سختی برای خروج نیتروژن دارد

بعضی از بافت ها سریع به حالت اولیه بر می گردند و بعضی از بافت ها ساعت ها زمان نیاز دارند.

بسته به عمق و زمان غواصی حذف نیتروژن اضافی از بدن ممکن است چند ین ساعت به طول بی انجامد

از آنجای که بدن غواص بعد از غواصی احتیاج به زمان برای از بین بردن نیتروژن اضافی دارد

ورزش سنگین و پرواز پس از غواصی توصیه نمی شود. این فعالیت ها مشابه برداشتن اسفنج سریع از آب است.

آنها می توانند باعث سرعت در دفع نیتروژن شوند به این ترتیب حباب ها ایجاد می شود

و منجر به بیماری DCS می گردد.

اسفنج ها سریع اشباع می شوند اگر مرطوب باشند.

اگر یک اسفنج مرطوب و خشک در آب غوطه ور شود کدام سریع تر اشباع می شود؟ البته “اسفنج مرطوب”

اسفنج مرطوب چون در حال حاضر دارای آب است  زود تر به زمان اشباع می رسد تا اسفنج خشک.

اگر یک غواص دو دایو را در یک روز انجام دهد، در بدن خود نیتروژن بیشتری جذب کرده است 

به نسبت غواصی که یک دایو انجام داده و آن بخاطر این است که زمانی دایو دوم خود را انجام داده که 

از غواصی اول خود نیتروژن اضافی به همراه دارد.

در غواصی های تکراری این نیتروژن اضافی باید در برنامه ریزی های غواصی محاسبه شود.

اسفنج ها را فشرده کنید

اگر یک اسفنج بیش از حد آب جذب کرده باشد هر چقدر هم که آن را آهسته از آب خارج کنید

نمی توانید از ریزش آب جلوگیری کنید. حتما باید اسفنج را در زیر آب فشرده کنید.

فشرده کردن اسفنج در زیر آب می تواند به اندازه کافی آب را از آن خارج کند تا اسفنج بر روی سطح چکه نکند.

یک غواص می تواند نیتروژن زیادی را که جذب کرده است را به کمک توقف های ایمنی و یا

توقف های برداشت فشار دفع کند.

یعنی توقف در عمق مشخص و به مقدار از پیش تعیین شده، البته در غواصی فنی استفاده از مخلوط های گازی

با نسبت های بالاتر اکسیژن نسبت به نرمال کمک میکند تا بدن نیتروژن

را سریع تر دفع کند و زمان توقف را کاهش دهد.

اکثر شیوه های غواصی ایمن بر اساس این مفهوم ساده است.